เพลงจะเผยแพร่ในวันที่ 6 พฤศจิกายน 2564
Lyrics by FAHPAH STUDIO
แสงตะวัน สีแดงบดบังไม่หายจางไป
กงล้อที่คอยเคลื่อนคลามุ่งไปที่ไหน ?
ณ ค่ำคืน ที่เต็มด้วยความสับสนวุ่นวาย
มีเสียงพวกเรานั้นก้องสะท้อนไกล
มอบประกายไฟสู่ตะเกียงแห่งความหวังในใจ
ฝันที่วาดวางก็ได้ไหลรินในห้วงฤทัย
ตามเส้นทางอันขาวงามพร่างพราย
ใต้นภาราตรี ได้มีแสงดาราแห่งยามรุ่งกุมชะตา
มันไม่เคลื่อนไหวสักคราแม้จะเอื้อมมือชี้ไปเท่าไร
โบกมือลาเหมือนร้องเรียกวันวานกลับหวนคืนย้อนมาอีกใช่ไหม
ทันใดนั้นน้ำตาก็ไหล
แต่เราพร้อมจะลองเริ่มวิ่งอีกครา
แม้ว่าเราจะอาลัยอาวรณ์ และจะหลงทางไปไกล
แต่ชีวิตนี้ต้องเอื้อมคว้ายังเส้นทางแสงทอประกาย
วิงวอนต่อแสง ด้วยเสียงร้องเพลงสู่ฟากฟ้าไกล
หวังแค่วันใด เธอได้ยิน ได้รับมัน ไปถึงเธอได้ไหม
เพราะความจริง นั้นซ่อนเบื้องหลังการได้มีชัย
นั่นคือสิ่งที่ผู้ใดสักคนทิ้งไว้
ร้องเรียกไป เจ้าปีศาจส่งเสียงร้องก้องไกล
โลกาที่มันมากมายด้วยบาดแผล
และชะโลมเลือดอันแดงฉาน
โหยหวน แม้ไกลล้มได้แม้แต่จันทรา
เจ้าผกานั้นซุ่มซ่อนในราตรีอันเป็นนิรันดร์
พวกเราวอนต่อแสงทว่ามือที่กำลังวิงไหว้เช่นเดียวกัน
เราได้ใช้ในการฟาดฟัน
อีกข้างนั้น ได้ใช้กุมมือเธอไป
แสงตะวัน, แสนอาวรณ์
และจนกว่าปรารถนาจะได้สมหวังดังใจ
ฉันจะไม่ยอมถูกย้อมบังบดด้วยสีชาดใด
ตามเส้นทางอันขาวงามพร่างพราย
ดวงไฟเป็นประกายที่ส่องฉายในใจได้กุมไว้ซึ่งชะตา
ไม่อาจเลือนหายสักคราแม้จะเอื้อมมือชี้ไปเท่าไร
ต่อให้ใจนี้จะแสนเย็นชาปิดกั้นกำแพงสูงชันแค่ไหน
เสี้ยวของแสงนั้นแกร่งเกินใคร
และมันจะส่องแสงงดงามเรื่อยไป
ความทรงจำ โอ้...อันความรวดร้าว โอ้ความเศร้าภายในใจ
มันพาเรานี้เดินทางไปสู่เส้นทางแสงทอประกาย
ที่ปลายขอบฟ้าทิศบูรพา ใต้ดาวพร่างพราย ณ รุ่งอรุณ
ทอแสงงาม ยังเส้นทาง ที่ก็ยัง ยาวไกล
แสงตะวัน / ไล่ตามมันไป
และกงล้อก็ยังเคลื่อนคลา
เสียงเพลงแห่งความวุ่นวาย
ใต้นภาราตรี ยังมีดวงดาราแห่งยามรุ่งอรุณงาม
ที่คอยอาบไล้ริ้วแสงเบาบางมายัง พวกเรานี้
⛔ การนำเพลงไปใช้ต่อ ⛔
ไม่อนุญาตให้นำไปอัพโหลดซ้ำ ทั้ง Video และ Audio
อนุญาตให้นำเนื้อเพลงไปใช้ Cover ในช่องของตน / กรุณาให้เครดิต
อนุญาตให้นำไปประกอบสื่อไม่เกิน 2 นาทีของเพลง / กรุณาให้เครดิต
อนุญาตให้นำไปประกอบสื่อ (ทั้งเพลง) โดยทำเป็น Nightcore / กรุณาให้เครดิต