เพลงจะเผยแพร่ในวันที่ 11 ธันวาคม 2564
Lyrics by FAHPAH STUDIO
แม้ว่าชะตานั้นทำเจ็บแสบ
คอยแสดงคมเขี้ยวไว้ให้เห็น
และรอคอยเราอยู่ไม่ยอมไปไหน
ไม่มีวันทิ้งไป เส้นทางที่เลือกเดิน
มันยังไม่พอใจ ไม่ใช่ที่ต้องการ
ไม่อยากเป็นเช่นคนที่แสนไกล อยากจะขอเอื้อมคว้าไป
คอยช่วยเธอนี้ โยนสายสัมพันธ์นั้นทิ้งไปให้ไกล
ในโลกาแสนงดงามนี้
อยากจะปกป้องน้ำตานั้นไม่ให้ไหลร่วงไป
ยลเสียงฟ้าคำรามสนั่นหวั่นไหว
บอกให้รู้ว่าเราหลุดพ้นพุ่งไปสู่ฟ้า
เจอพายุฝนโปรยร่วงโรยจากนภา
เปียกปอนกายเราและดาบเงินได้สำแดงขึ้นมา
อันเรื่องราวที่ทิ้งและลาจากไป
เป็นสิ่งที่ไม่สามารถเสียได้ในอีกครา
ความมืดมิดนั้น เราเติมเต็มมันขึ้นมา
ณ ห้วงโลกันตร์เกินหยั่งลึก ตรงส่งขึ้นไป
และถ้าฉันนั้นไม่ต้องการจะยินยอม
พ่ายแพ้สิ่งไหน ฉันต้องลับปลายดาบ
ให้มันยังคมบาดลึกเอาไว้
ต้องเกินกว่าผู้ใด เหนือกว่าผู้ใด
การได้ค้นพบ การที่หวงแหน
อยากเอื้อมมือคว้าซึ่งอนาคตไกล
แนบมันไว้ใกล้ดวงใจ
หมุนมือขึ้นมาเมื่อมันหายไปฉันคงร้องเรียกหา
ความแกร่งอยู่ ณ ที่เนินสูง
ลมที่โชยพัดทิศทางไหน
จะเฝ้าหาเรื่อยไป
บนนภาวาบแสงผ่าจนสั่นไหว
เวลานั้น พวกเราอยู่เมืองฟ้าอันสดใส
และจะไม่ยอมพ่ายต่อความเศร้าใจ
จะแกร่งให้ได้เหมือน ดาบเงินที่งดงามพร่างพราย
สิ่งที่ฉันจวนเสียมันไปตอนนี้
วิ่งเข้าไป เอื้อมคว้าเอาไว้ให้ทันท่วงที
จะเร็วเช่นดังแสงสุดแรงที่มี
วิ่งยังสุดห้วงโลกันตร์นี้ มุ่งตรงเข้าไป
ยังจะลับให้คม จนจะสิ้นเวลามลาย
จนเป็นเหมือนดาบสีเงินวาบไหว
และจะเปลี่ยนชะตาที่วาดวางมาให้ก้าวไป
ตัดมันด้วยดาบนี้ และจะเฝ้าตามหา
ทว่าเมื่อถึงเวลา กลับเกินทนไหว
ฉันนั้นก็เข้าใจ ที่เศร้าน้ำตาไหล
ใช้ซึ่งคมดาบฟันซึ่งราตรี
ที่่ทำฉันกลัว และบินไป
ยลเสียงฟ้าคำรามสนั่นหวั่นไหว
จะวนเวียนเช่นนี้เหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนไป
ความดีและความแสนร้าวเจ็บในหัวใจ
เปลี่ยนให้กลายเป็นเหมือน ดาบเงินที่งดงามพร่างพราย
หากฉันโผขึ้นไปมากกว่าหนึ่งครั้ง
จะได้เห็นฟากฟ้างดงามและเป็นประกาย
ความมืดมิดนั้น เราเติมเต็มมันขึ้นมา
ตรงมาจาก ณ โลกันตร์ลึก
และฉันนั้นจะยังเดินไป มุ่งตรงไม่วาย
⛔ การนำเพลงไปใช้ต่อ ⛔
ไม่อนุญาตให้นำไปอัพโหลดซ้ำ ทั้ง Video และ Audio
อนุญาตให้นำเนื้อเพลงไปใช้ Cover ในช่องของตน / กรุณาให้เครดิต
อนุญาตให้นำไปประกอบสื่อไม่เกิน 2 นาทีของเพลง / กรุณาให้เครดิต
อนุญาตให้นำไปประกอบสื่อ (ทั้งเพลง) โดยทำเป็น Nightcore / กรุณาให้เครดิต